Man van het jaar…
Dat moet fantastisch nieuws zijn voor de nabestaanden van journaliste Anna Politkovskaja en ex-KGB kolonel Aleksandr Litvinenko, dat Time magazine Poetin heeft gekozen tot man van het jaar. Door Nico Dijkshoorn. 
Volgens Time heeft hij Rusland weer een identiteit gegeven. Rusland was namelijk bijna mislukt in 2000. Er dreigde even vrijheid van meningsuiting en een vrije economie. Poetin heeft in krap 7 jaar tijd Rusland weer op de kaart gezet. Rusland, waar je ouderwets wordt doodgeslagen als je zes verstandige zinnen schrijft.
Ik miste het ook wel een beetje. Het had gewoon iets, die gruwelverhalen uit de Koude Oorlog. Wij, in het Vrije Westen, trokken zestien panty’s over elkaar aan en dan wist je: in Moskou staan er 14.000 vrouwen in de rij voor één tweedehands panty. Dan voelde je je beter. Met kerst at je prettiger als je wist dat ze daar met zijn allen een rauwe schapenmaag op zaten te vreten.
Sonic Youth
Rusland maakte mij gelukkiger. Je kocht een CD van Sonic Youth en dan zag je ´s avonds, op het journaal, een miljoen Russen helemaal los gaan tijdens een concert van Opa McCartney. Waarmee wat mij betreft weer eens is bewezen dat er geen god bestaat, want die had eerst Ringo laten sterven en niet John en George.
Poetin, en dat moeten we hem nageven, heeft er in korte tijd weer een ouderwetse heilstaat van gemaakt. Wees eerlijk, een Rusland waar opeens alles mag, dat is, hoe zeg ik dat netjes, zo ongezellig. Dat is het woord. Ongezellig. Wat een prachtige literatuur heeft communistisch Rusland ons niet opgeleverd. Het is bewezen: met een sigaret op je rug of met een waterslang in je kont schrijf je als dissident je beste werk. Dat heeft Poetin allemaal goed gezien. Terecht dat Times magazine dat beloont.
Chodorkovski
Rusland is weer ouderwets dictatoriaal, maar toch met een lekker moderne touch. Een hippe variant op het Stalinistisch bewind. En er wordt nu ook duidelijker gecommuniceerd. Wie Poetin bedreigt verdwijnt. Makkelijker kan hij het niet maken. Eerst verdween oliebaron Michail Chodorkovski. Die kon na een voorzichtige knipoog naar de Russische politiek meteen 9 jaar vanuit een kooi richting toendra gaan zitten loeren.
Journaliste Anna Politkovskaja, die een serie kritische artikelen schreef over Poetin, is op Oud Russische wijze uit de weg geruimd. Een beetje ordinair zelfs, gewoon met een kogel. Gelukkig werd dat weer helemaal goed gemaakt met de polonium moord op Aleksandr Litvinenko.
Dat was ouderwets smullen en griezelen. In Londen!! Met spionnen!! Je houdt wel je hart vast dat Paul Verhoeven er weer een kutfilm over gaat maken, met Rutger Hauer als een met polonium verrijkte slecht Engels sprekende cyborg.
Gloeilamp
Voor de liefhebbers heeft het iets moois. Niet, zoals de VS, op goed geluk napalm door een dorp heen donderen en niet een land binnenvallen omdat ze een alternatief voor de gloeilamp proberen uit te vinden, nee, op ambachtelijke wijze iemand vergiftigen. Ga er aan staan, al dat polonium op een feestelijke manier in een sushi verwerken. Dan ben je een vakman. Terecht dat Time dat beloont.
Poetin zal Rusland de 21e eeuw binnen loodsen. Over een paar jaar zal men net als in het Vrije Westen met de iPhone en een roze chiwawa binnen handbereik de wekelijkse afspraak maken om de anus te laten bleken. Nu lopen ze daar allemaal nog heel ouderwets met een donkere anus in de rondte. Dat is Poetin zijn volgende doel. 
Geen witte kerst maar een witte anus voor iedere Rus. Bij Aleksandr Litvinenko en Anna Politkovskaja is dat in ieder geval goed gelukt.
Poetin is een held en precies wat een land als dat nodig heeft.Gorbatsjow en vooral Jeltsin maakten het ‘wilde oosten’ mogelijk. Of verloren er greep op. Wat begin jaren negentig ontstond was een vrijwel normloos Eldorado voor voormalig communistische apparatsjiks om zich snel om te vormen tot harde kapitalistische oliegarchen. In dat klimaat kon voormalig KGB’er Poetin prima gedijen als schijnbaar redelijke nationalist die orde bracht in de chaos. En bv. salarissen en pensioenen weer op tijd liet uitbetalen. Wie hier de dictaors zijn …. de bankmaffia en hun politiek netwerk misschien?Onder Poetin zijn de oligarchen -die onder Jeltsin de hele Russische economie voor een habbekrats nar zich toe trokken- enorm gekort. Van Griekenland tot IJsland, van Londen tot Berlijn, overal nemen de Westerse media het op voor Chodorkovski en gaat men wild te keer tegen de Russische rechtspraak.De man die door trucs en manipulaties in korte tijd een onvoorstelbare rijkdom vergaarde en die schuldig is bevonden aan serieuze overtredingen van een flink aantal serieuze misdrijven wordt door alle Westerse media weggezet als een tegenstander van het systeem. Een van de meest onschuldige van die misdrijven is belastingontduiking, waarvoor men ook in vrijwel alle Westerse landen enkele jaren gevangenisstraf kan opleggen. Chodorkovski is echter vooral een ordinaire dief die steelt van het volk. Da’s wat anders dan de Robin Hood die de media van hem willen maken.Men kan de man niet op vrije voeten stellen alleen omdat hij de enige is die vervolgd werd. Laten we een moordenaar vrij omdat we andere moordenaars niet te pakken krijgen? Een kinderverkrachter? Ik dacht het niet.De uniforme reactie van de Westerse media doet dan ook vermoeden dat de eveneens obsceen rijke ‘vrienden’ van Chodorkovski het een en ander in de melk te brokkelen hebben in wat de Westerling als ‘nieuws’ gepresenteerd krijgt.Poetin werkt opnieuw aan een supermacht. Anderzijds maakt hij de wereld duidelijk dat het niet langer kan dat de VS de rechter voor de wereld speelt.Putin is simpelweg het type leider dat een land als Rusland, of eender welk groot land dan ook, nodig heeft. Een stel stalen ballen, gebrek aan ontzag voor de multinationals die proberen overal politici naar hun hand te zetten en vooral doelgericht.